Często szukamy techniki, która będzie wspomagała pracę z dziećmi z niemówiącymi i słabo mówiącymi. Jedną z wielu jest programowanie języka. Proponowana technika koncentruje się na wprowadzaniu systemu języka „po kolei”, czyli w odpowiedniej kolejności, bazującej na naturalnym sposobie przyswajania elementów języka. Poszczególne struktury języka w mowie dziecka powinny być wprowadzane więc w tej samej kolejności, w sytuacji, kiedy mamy do czynienia z dzieckiem, którego rozwój językowy jest z jakiegoś powodu opóźniony.
W trakcie programowania zwracamy szczególną uwagę na pojawianie się:
– rzeczowników z konkretnych pól semantycznych
– połączenia rzeczownika z czasownikiem: pierwsze zdania
– poszczególnych przypadków rzeczownika języka polskiego (fleksja)
– przymiotników
– przysłówków
– liczebników
– rozbudowywanie zdania i słowotwórstwo
Niezwykle ważnym aspektem jest nauka języka polskiego w kontekście sytuacyjnym – konkretne zabawy, aktywności, ćwiczenia, które umożliwiają uczenie się języka z konsytuacji i odniesienie go do działania i komunikacji z innymi.
dr E. Ławczys
